ಭಾರತವು ಕೃಷಿ ಪ್ರಧಾನ ದೇಶವಾಗಿದ್ದು, ಅಪಾರ ಸಂಖ್ಯೆಯ ರೈತರನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜನರಿಗೆ ಕೃಷಿಯೇ ಮುಖ್ಯ ಆದಾಯದ ಮೂಲವಾಗಿದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾಗದ ಸುಮಾರು 80% ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಕೃಷಿಯನ್ನೇ ನಂಬಿ ವಾಸಿಸುತಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಭಾರತವು ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ 2 ನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ ಆದರೆ ಕೃಷಿಯ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಯುವಜನತೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಏನು? ಮುಂಬರುವ ಪೀಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಯುವಕರು ಇದ್ದಾರೆಯೇ?
ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಯುವಕರು ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ವಿಫಲರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವೇ ಜನರು ಕೃಷಿಯನ್ನು ತಮ್ಮ ವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲು ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ.
ಇಂದು ಜನರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಮಾಜವು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಜನರ ನಡವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಜನರ ಆಯ್ಕೆಗಳು ಈಗ ಸಮಾಜದ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿವೆ. ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಏನನ್ನಾದರೂ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟರೂ, ಸಮಾಜವು ಏನು ಯೋಚಿಸುತ್ತದೆ? ಮತ್ತು ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರ್ಪು ನೀಡುತ್ತದೆ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಲ್ಯಾಪ್ಟಾಪ್, ಡೆಸ್ಕ್, ಸೂಟ್ ಮತ್ತು ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸ ಹೆಸರಾಂತವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಯಾರೇ ಆಗಲಿ ಕೃಷಿಯನ್ನು ವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಆರಿಸುವುದು ಅವರು ಯೋಚಿಸುವ ಕೊನೆಯ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದೆ.. ವ್ಯವಸಾಯವು ಅಲಂಕಾರಿಕ ಬಟ್ಟೆಗಳಿಲ್ಲದೆ, ಬಿಸಿಲು ಮಾತ್ತು ಮಳೆಯ ನಡುವೆ ಮಣ್ಣು,ನಲ್ಲಿ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವಾಗಿದೆ. ಯುವಪೀಳಿಗೆ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಹಿಂಜರಿಯಲು ಇದು ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ.ಯುವಕರು ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನೀವು ನೋಡಿದರೂ, ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಕುಟುಂಬವು ಅದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಅವರ ಆರ್ಥಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಅದನ್ನು ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೇ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಣವನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯು ಲಾಭವನ್ನು ಗಳಿಸಲು ದೀರ್ಘಕಾಲ ಕಾಯುವ ತಾಳ್ಮೆಯ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಹೂಡಿಕೆಯನ್ನು ಹಣದ ವ್ಯರ್ಥವೆಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವರು ದೊಡ್ಡ ಹೂಡಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಪಾಯಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ವ್ಯವಸಾಯವೆಂದರೆ ಹೂಡಿಕೆ ಮತ್ತು ತಾಳ್ಮೆ. ಬಿತ್ತನೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ ನಂತರ, ಕೊಯ್ಲ ನಂತರ ಲಾಭವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಯುವಕರು ಈ ರೀತಿ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಜನರು ಮಾಸಿಕ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸಂಪಾದಿಸುವುದನ್ನು ಅವರು ನೋಡಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಅದನ್ನು ಸುಲಭ ಮತ್ತು ಅನುಕೂಲಕರವೆಂದು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮನಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಲಾಭದಲ್ಲಿ ಅಸ್ಥಿರತೆಯ ಭಯ. ಕೃಷಿಯು ಹವಾಮಾನ ಮತ್ತು ವಾಯುಗುಣದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚು ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ,ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅತಿವೃಷ್ಟಿ, ಅನಾವೃಷ್ಟಿ ಇದರಿಂದ ಹಾಕಿದ ಹಣವು ನಷ್ಟ ಹೊಂದಿದರೆ ಎಂಬ ಭಯ ಕಾಡಬಹುದು. ಎಷ್ಟೋ ರೈತರ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೂ ಇದಕ್ಕೆ ನಿದರ್ಶನ.
ವ್ಯವಸಾಯವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ನಗರದ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ಕಷ್ಟ. ಕೃಷಿಯನ್ನು ಮುಖ್ಯ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿ ಆರಿಸಿದರೆ, ಅಲ್ಲಿನ ಅನುಕೂಲಕ್ಕಾಗಿ ಒಬ್ಬರು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿಗಳು, ಆಫೀಸ್ಗೆ ಹೋಗುವ ಯುವಕರಿಗೆ ಇದಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ.ಯುವಕರು ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನಶೈಲಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಊರಿನಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬ ಮತ್ತು ಕನಿಷ್ಠ ವೆಚ್ಚಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಬದಲು ಮನೆಯಿಂದ ದೂರವಿರುತ್ತಾರೆ.
ಯುವಕರಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನದ ಕೊರತೆಯೂ ಕೊರತೆಯೂ ಕೂಡ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ಕೃಷಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸರಕಾರದಿಂದ ಸಿಗುವ ಸವಲತ್ತುಗಳು, ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನದ ಅರಿವಿನ ಕೊರತೆ ಮತ್ತು ಮಾಡ್ರನ್ ಲೈಫ್ ಸ್ಟೈಲ್ ಯುವಕರಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಯ ಒಲವು ಕಡಿಮೆ ಆಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ
